گاهی حسادت بین کودکان از طریق دعوا کردن بروز پیدا می کند که در نهایت موجب تخلیه هیجانی در آنها می شود.
برخی مواقع کودکان از شیوه حل مساله و مدیریت آن ناآگاه هستند و نمیدانند چگونه مشکل خود را برطرف کنند.
گاهی بچهها به علت پایین بودن سن و عدم رشد شناختی نمیتوانند مسائل را تجزیه و تحلیل کنند.
والدین نباید تا وقتی که بین بچه ها دعوای شدید، منجر به آسیب جسمی رخ نداده است، مداخله کنند؛ زیرا این کار منجر به طرفداری از یک کودک میشود و در فرد مقابل خشم نهفته ایجاد می کند. حتی ممکن است خشم و هیجان منفی در کودک به نوعی دیگر بروز پیدا کند و در او ماندگار شود.
آسیب دیگر این مداخله این است که کودک هیچ وقت نحوه حل مساله و پیدا کردن راهکار مناسب را یاد نمیگیرد و همواره خود را پشت والدین پنهان میکنند تا آنها مشکلاتش را برطرف کنند.
از تکنیک حواس پرتی و یا جایگزین کردن فعالیت لذت بخش دیگری که ذهن کودک معطوف به آن شود استفاده کنید.
اگر دعو بین دو کودک شدید بود، تنها آنها را جدا کنید و اطلاع دهید که فعلاً اجازه بازی با هم را نخواهند داشت.
اگر دعوا سر وسیلهای بود میتوانید از تکنیک توقیف اسباب بازی استفاده کنید و بگویید، تا زمانی که اجازه بازی کردن با هم را ندارید نمیتوانند از آن وسیله هم استفاده کنید.
هر زمان که اوضاع آرام شد راجع به درگیری و نحوه مدیریت آن به کودک خود آموزشهای لازم را ارائه دهید تا از وقوع مجدد درگیری پیشگیری کرده باشید.
با وجود بهترین تلاش های والدین برای شناخت نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می رسد مشکلات نوجوان شان برای آنها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص کودک و نوجوان کمک بگیرید.