اضطراب جدایی اغلب با ترس و اضطراب از مواجهشدن با غریبهها در این دوران ترکیب میشود و کودک با هر کس دیگری به غیر از مراقبان اصلیاش با احتیاط رفتار میکند. مونا دلوهوک، دکترای روانشناسی رشد در پاسادنای کالیفرنیا میگوید: «این واقعا نشانه خوبی است و به این معنی است که کودک شروع به تشخیص تفاوت میان چهرههای آشنا و غریبه میکند.»
اگرچه اما اضطراب جدایی و اضطراب مواجه شدن با غریبهها بخشی از رشد طبیعی محسوب میشود، برای والدین آزاردهنده است. چرخه دشواری است. نه تنها کودکتان از نبود شما میترسد بلکه از مراقبی که پیشش میماند نیز وحشت دارد.
هنگامی که بکی و پسر ۱۰ ماههاش اندی، از فلوریدا به نبراسکا پرواز کردند، بکی مشتاقانه در انتظار ملاقات سه هفتهای با مادرش بود ولی اندی احساس دیگری داشت؛ هنگامی که مادربزرگش او را بغل میکرد جیغ میکشید و کل زمان دیدار را به مادرش چسبیده بود.
تسکین اضطراب جدایی
برای کمک به تسکین اضطراب جدایی فرزندتان، بازیهایی مانند دالی موشه یا قایم باشک را زیاد انجام دهید. بدین ترتیب او درمییابد با اینکه نمیتواند چهره شما را ببیند، هنوز آنجا هستید. سپس تمرین ترک کردن اتاق را انجام داده و یک دقیقه قبل از بازگشت صبر کنید.
وقتی آماده شدید تا در شرایط واقعی اینکار را انجام دهید، در ابتدا فرزند خود را پیش همسرتان بگذارید. سپس این کار را با یکی از نزدیکان یا دوستان و در نهایت با یک پرستار بچه انجام دهید.
کودک شما این شخص را به عنوان عضوی از خانواده میببیند و زمانی که شما باید او را تنها بگذارید خوشحال خواهد شد که نزد او بماند. این کار را از بازههای زمانی کوتاه، مثلاً نیم ساعت، شروع کنید و سپس در طول چند هفته زمان را افزایش دهید.
دکتر براون هشدار میدهد زمانی که کودک را با وجود این اضطرابها تنها میگذارید، هرکاری میخواهید بکنید اما یواشکی او را ترک نکنید. اگر بدون خداحافظی او را ترک کنید کودکتان شوکه خواهد شد، دنبال شما میگردد و شما رفتهاید. به این ترتیب نه تنها ترسهای ناپدید شدن شما در او تقویت میشود بلکه اعتمادبهنفساش نیز کم خواهد شد. به جای آن، بگویید: «من الان باید برم، دوستت دارم» یا روال با ثباتی برای خداحافظی داشته باشید.