- محدودیت ها را تعیین کنید. اول از همه پدر و مادر و
پسر نوجوان باید یک سری مرزها و قوانینی ایجاد کنند که هر دو طرف روی آنها
توافق دارند. این قوانین باید مبتنی بر ارزش های مشترک در رابطه با ایمن
ماندن و هماهنگی در خانواده باشد.
- قوانین را بنویسید. علاوه بر تعیین حد و مرزها،
خانواده ها باید پیش نویسی کتبی از توافق نامه شان تهیه کنند. به این ترتیب
دستورالعمل ها و مرزها برای همه مشخص می شود.
- درباره عواقب با هم توافق کنید. در مرحله بعد، والدین
و فرزندان باید درباره عواقب زیر پا گذاشتن قوانین با هم توافق کنند و
متناسب با سن و سال افراد تنبیهاتی در نظر بگیرند. مثلا یکی از پیامدهای
شکستن مرزها می تواند محروم شدن از استفاده از ماشین یا زودتر به خانه آمدن
باشد. این عواقب با متناسب سن فرد در نظر گرفته شوند.
- از روش جبران کردن استفاده کنید. علاوه بر تنبیه می
توان از راه جبران یا ترمیم هم استفاده کرد. این کار باعث می شود نوجوان
شما درصدد جبران نقض قوانین بربیاید. مثلا اگر موقع رانندگی جریمه شد، خودش
به تنهایی جریمه را بپردازد یا بعد از دعوا، خودش برای بهبود روابط اقدام
کند. در نتیجه، نوجوان می تواند از این طریق اعتماد والدینش را جلب کند.
- از مجازات شدید خودداری کنید. یادتان باشد مجازات و
تنبیه شدید در هیچ شرایطی بهترین روش برخورد با نوجوان نیست. در حقیقت
مجازات می تواند اوضاع را بدتر کند. در چنین شرایطی ممکن است پسر نوجوانتان
احساس ناراحتی و طرد شدن کند و به همین خاطر بیشتر از والدینش دور شود.
تحقیقات نشان می دهند وقتی والدین به شیوه ای گرم و حمایت کننده با
فرزندشان برخورد می کنند و در عین حال سفت و سخت روی قوانینشان پابرجا می
مانند، نوجوانشان نیز بهتر عمل می کند.